Co kilka lat powraca kluczowe wspomnienie z dzieciństwa, które skłania mnie do poszukiwania dziwnej gry na PlayStation, którą ja i mój brat jesteśmy zafascynowani, ale nigdy nie graliśmy w nią w całości. Wyszukiwanie w Internecie wygląda następująco: czerwono-czarna płyta demonstracyjna gry na PS1 przedstawiająca dzikie dziecko o różowych włosach stawiające czoła świniom i drzewom przypominającym tyłki. Wyniki mówią mi, że grą, której szukam, jest platformówka z 1997 roku Grób!i rozkoszuję się nostalgią. Potem zapominam o wszystkim i cykl w końcu się powtarza.
Możecie sobie wyobrazić moje zdziwienie, gdy przyczepa pojawił się wcześniej tego lata, zapowiadając wznowienie gry Limited Run Games Grób! w całej swojej szalonej okazałości dla nowoczesnych konsol. Jesień! Wydanie specjalne jest już dostępna w wersji cyfrowej na PS5, Nintendo Switch i PC. W drodze są również fizyczne edycje, linia pluszaków i tematyczny kontroler NEO S (niestety, zamówienia przedpremierowe są wyprzedane). A kiedy w końcu zagrałem w nią prawie 20 lat po jej pierwotnej premierze, odkryłem, że Grób! jest jeszcze bardziej niezrównoważony niż zapamiętałem.
Tomba, postać gracza, jest dzikim chłopcem, który żyje poza społeczeństwem, polując na dziki i śpiąc pod gwiazdami. Pewnego dnia jego spokój zostaje zakłócony, gdy pojawia się grupa przestępczych świń i sieje spustoszenie, ostatecznie kradnąc złotą bransoletę należącą do jego dziadka. Aby ją odzyskać, Tomba wyrusza do pobliskich miast, aby znaleźć przywódców Złych Świń i ich obalić. Po drodze spotyka wiele dziwnych postaci, które pomogą mu w jego wyprawie, ale dopiero po wykonaniu dla nich serii zadań.
Jest to gra platformowa 2,5D, co oznacza, że duża część rozgrywki przebiega jak dwuwymiarowa gra typu side-scrolling, ale od czasu do czasu możesz przenieść się na pierwszy lub dalszy plan, aby dokładniej zbadać mapę. Jesień! Wydanie specjalne Niewiele się zmieniło w stosunku do oryginalnej gry. Grafika jest nadal wyraźnie wielokątna, charakterystyczna dla PS1, a sterowanie może wydawać się toporne. Jest jednak kilka ulepszeń jakościowych – w szczególności funkcja cofania, która okazuje się niezwykle przydatna, ponieważ, jak się okazuje, gra jest momentami dość trudna. Musiałem wielokrotnie próbować pewnych manewrów, aby je wykonać poprawnie.
Prawie każda część opowieści i jej sceneria niesie ze sobą nutę absurdu. Tomba potrafi wspinać się po ścianach, huśtać się na gałęziach, skakać z nieludzkimi zdolnościami i najwyraźniej przechowywać przedmioty (w tym żywe stworzenia) w żołądku, które może później zwrócić, gdy będzie to potrzebne. Są wspomniane wcześniej wierzchołki drzew, które rzekomo mają reprezentować brzoskwinie ale kiedy Tomba wskakuje na nie i ściska, wydobywa się chmura magicznego gazu. Znajdziesz wioskę krasnoludów, ale możesz się z nimi porozumieć tylko po wskoczeniu na głowy kilku krasnoludów, aby nauczyć się ich języka. W innej wiosce wszyscy zostali zamienieni w szczury i z jakiegoś powodu wszyscy martwią się zniknięciem prawdziwego małego szczura, który nigdy nie był człowiekiem.
Jednym z najbardziej zapadających w pamięć obszarów jest niewątpliwie Las Grzybów, fatalna podróż do miejsca pełnego przerażających antropomorficznych kwiatów i grzybów oraz klaunów, którzy zarażają Tombę pewnymi chorobami, jeśli na nich wskoczy. Jeden z nich rozśmieszy go do niekontrolowanego śmiechu, a drugi sprawi, że zacznie płakać – a ten płacz jest głęboko niepokojący. Byłem trochę przerażony, kiedy zdarzyło się to po raz pierwszy, jeśli mam być szczery. Przy obu tych chorobach wywołanych grzybami Tomba nie jest w stanie posługiwać się bronią, zamiast tego macha rękami i krzyczy, jeśli próbuje zaatakować.
To zaskakująco złożona i oszałamiająca wizualnie gra dzięki odważnej palecie kolorów. Ale misje mogą wydawać się przytłaczające, gdy próbujesz poruszać się po często mylącym układzie mapy i wykonywać wiele, wiele zadań rzucanych ci pod nogi. Walki z bossami są również niezwykle frustrujące. Zamiast po prostu bić lub zabijać Złe Świnie, musisz walczyć z każdym z nich i wrzucać je do worka… ale worek unosi się i w większości przypadków wiruje.
Choć często doprowadza do szału, Grób! było przyjemnością powrócić. Zawsze jest głupiutki, a ścieżka dźwiękowa wywołała u mnie falę nostalgii od momentu, gdy zaczęły grać stalowe bębny. (Jesień! Wydanie specjalne zawiera oryginalną ścieżkę dźwiękową i jej zremasterowaną wersję, obie są świetne.) W rzeczywistości Wydanie specjalne wydanie jasno wyjaśniło dlaczego Grób! Gra ta pozostała ze mną na tak długo, że nie mogę powiedzieć, abym kiedykolwiek grał w inną podobną.
