Większość kryzysów żywnościowych ma charakter „w dużej mierze sfabrykowany” – stwierdza organizacja charytatywna w nowym raporcie opublikowanym z okazji Światowego Dnia Żywności.
Jak wynika z nowego raportu Oxfamu, w którym zarzuca się walczącym stronom wykorzystywanie żywności do broni i blokowanie pomocy, głód spowodowany konfliktami na całym świecie osiągnął rekordowo wysoki poziom.
Jak wynika z raportu opublikowanego w środę przez brytyjską organizację charytatywną z okazji Światowego Dnia Żywności, codziennie od 7 000 do nawet 21 000 osób umiera z głodu w krajach dotkniętych konfliktem.
Zatytułowany „Wojny żywnościowe” zbadał 54 kraje doświadczające konfliktów i ujawnił, że stanowią one prawie całą z 281,6 miliona ludzi borykających się obecnie z dotkliwym głodem. Konflikt był także główną przyczyną przymusowych wysiedleń w tych krajach, które obecnie osiągnęły rekordową liczbę 117 milionów osób.
Oxfam podkreślił, że konflikty nie tylko podsycają głód, ale wręcz przeciwnie – napędzają to walczące strony aktywnie korzysta z jedzenia jako broń, celując w infrastrukturę żywnościową, wodną i energetyczną, a także blokując pomoc żywnościową.
We wrześniu trzy agencje humanitarne ostrzegły przed „kryzysem głodowym na skalę historyczną” w Sudanie wojna domowapodczas gdy odsetek gospodarstw domowych dotkniętych wysokim poziomem ostrego braku bezpieczeństwa żywnościowego w Strefie Gazy jest największy w historii odnotowany na świecie od końca ubiegłego roku.
„W miarę szalejącego konfliktu na całym świecie głód stał się śmiercionośną bronią używaną przez walczące strony wbrew prawu międzynarodowemu” – powiedziała Emily Farr z Oxfam, która pracuje w obszarze bezpieczeństwa żywnościowego i gospodarczego.
„Dzisiejsze kryzysy żywnościowe są w dużej mierze sztuczne. Prawie pół miliona ludzi w Gazie – gdzie obecnie nie dociera do nich 83 procent potrzebnej pomocy żywnościowej – i ponad trzy czwarte miliona w Sudanie głoduje, ponieważ niszczycielski wpływ wojen na żywność prawdopodobnie będzie się utrzymywał przez pokolenia”.
Analiza wykazała, że kryzysy wojenne, przesiedlenia i głód mają miejsce w krajach w dużym stopniu uzależnionych od eksportu produktów podstawowych. Na przykład 95 procent dochodów Sudanu z eksportu pochodzi ze złota i hodowli zwierząt. Działalność wydobywcza doprowadziła do gwałtownych konfliktów, zmuszając ludzi do opuszczenia domów, ponieważ zdegradowane i zanieczyszczone środowisko stało się niezdatne do zamieszkania.
Według Oxfam podkreśla to niepowodzenia wysiłków na rzecz budowania pokoju, które opierają się na modelu liberalizacji gospodarczej skupiającym się na przyciąganiu inwestycji zagranicznych i promowaniu gospodarek zorientowanych na eksport, co zamiast tego często pogłębia nierówności.
„Prywatne inwestycje na dużą skalę – zarówno zagraniczne, jak i krajowe – często pogłębiają niestabilność polityczną i gospodarczą, ponieważ inwestorzy przejmują kontrolę nad ziemią i wodą, wypierając lokalną ludność” – powiedział Farr.
Często konflikt pogłębia inne kryzysy jak szoki klimatyczne, niestabilność gospodarcza i nierówność. Klęski klimatyczne, takie jak susze i powodzie, w połączeniu z rosnącymi światowymi cenami żywności wynikającymi z przestojów w wyniku pandemii i zakłóceń spowodowanych wojną rosyjsko-ukraińską, zaostrzyły kryzysy głodowe w Afryce Wschodniej i Południowej – stwierdził.
Oxfam ostrzegł, że globalne zobowiązanie do „zero głodu” do 2030 r. staje się coraz bardziej nieosiągalne. Wezwała społeczność międzynarodową, w tym Radę Bezpieczeństwa ONZ, do pociągnięcia do odpowiedzialności osób odpowiedzialnych za „zbrodnie głodu” na mocy prawa międzynarodowego.
„Aby przerwać błędne koło braku bezpieczeństwa żywnościowego i konfliktów, światowi przywódcy muszą raczej stawić czoła pierwotnym przyczynom konfliktów: dziedzictwu kolonialnemu, niesprawiedliwościom, łamaniu praw człowieka i nierównościom – zamiast oferować powierzchowne rozwiązania” – powiedział Farr.
